Het heeft allemaal weinig om de hakken

De Bode van Dirkswoud bestaat nu een eerste week, en zal nog vele jaren een grote concurrent zijn van De Dirkswoudenaer. Het wordt gratis huis-aan-huis verspreid (net als De Dirkswoudenaer) en het zal dus moeten draaien op de advertenties (de beste advertentie die ik deze week in De Bode zag staan, luidde: ‘Huiskens – Voor Al Uw Dakbedekkingen Aanbevolen’).
Baas van de hele onderneming, tegelijk ook hoofdredacteur, is de heer M. (‘de M van Max, want wij gaan tot het gaatje’) Pereboom, die over zijn blad zegt: ‘De Bode is niet zomaar een regionaal blaadje, zoals De Dirkswoudenaer. Wij kijken in alle hoeken en gaten naar het nieuws, mits het geen politiek nieuws is, want dat laten wij links liggen. Dat laten wij graag over aan de concurrentie, die geen stukje over een bouwvergunning kan schrijven zonder de naam Wilders te noemen. Wilders! Wilders! Wilders! Je zou warempel gaan denken dat ze het een aangename, betrouwbare man vinden. Voorts hebben wij een onafhankelijk columnist in dienst genomen, Henk Groot, die elke week linksonder op pagina één te vinden zal zijn.’
Hier is de eerste column van Henk Groot in De Bode. Titel: Huiskens.
‘Ik wou dat er eens iets groots gebeurde in Dirkswoud. Een koningin bijvoorbeeld die langskomt en die dan bedreigd wordt, niet door een Dirkswoudenaar natuurlijk, want die zijn daar te beschaafd voor, maar door een ellendeling uit een naburig dorp. Zodat alles moet worden afgezet, scherpschutters op de daken van de huizen enzovoorts.
Of er moet een asielzoekerscentrum in Dirkswoud gebouwd worden (dakbedekking: u weet wie!) en in dat gebouw komen 300 asielzoekers van over de hele wereld te zitten. Onder hen is een Soedanees met een duister verleden, blijkt later. Hij vermoordt verschillende mede-asielzoekers en na vijf moorden komt de politie kijken. Ze weten niet wat ze met de zaak aanmoeten, maar een journalist van De Bode van Dirkswoud gaat ook op onderzoek uit en vindt de moordlustige Soedanees.
Of er rijdt een vrachtwagen van onze grootste adverteerder (Huiskens Dakbedekkingen) de Noordervaart in, maar wie staat daar op zijn plaats? De fotograaf van De Bode van Dirkswoud, die er enkele mooie kiekjes van maakt. Voor uw plezier.
Maar zulke dingen gebeuren nooit in Dirkswoud.’

We weten het al eeuwenlang

Meindert Meindertsma (59) is de nachttrompettist van de gemeente Dirkswoud, hij is ook ’s werelds enige kenner op het Vierde (d.i. het hoogste) Niveau van de oude Dirxwoudse Natuur Philosophie. Toen hij 10 jaar was, ging hij in de leer bij de enige nog levende leraar, Jaap Gras, die hem onderwees en alles vertelde.
Meindertsma: ‘Men zegt wel: het zou onderwezen moeten worden op onze universiteiten. Daar ben ik geen voorstander van, je moet het voelen, het is geen geneeskunde of taxonomie.’ En Meindertsma voelt het. U niet. Meindertsma kan bijvoorbeeld, aan de hand van de plaatsing van de stenen van de hunebedden rondom Dirkswoud, uitrekenen waar zich in die tijd de waterplaatsen bevonden. ‘En water was belangrijk, het ging mee het graf in, we noemen die cultuur nu nog de treurbekercultuur.’
Ik heb eens geïnformeerd bij zijn buren op de Noordervaart. Mevrouw Simons: ‘Meindert is best een lieve jongen, maar hij is lastig. Dat hij rondzingt dat hij een geleerde is, alla. Vroeger had je mensen die zeiden dat ze Napoleon heetten, dat kon ook eigenlijk geen kwaad. Maar als hij ’s avonds thuiskomt, dan kan hij soms zo’n ongelooflijke herrie maken dat de hele buurt op stelten staat. Er wonen hier ook gezinnen met nog jonge kinderen en die kinderen moeten slapen ’s nachts. En dan bellen wij de politie maar weer, en de politie arriveert, samen met de dokter, en dan is het weer een paar weken stil. Want ze nemen Meindert mee naar de Willibrordus Stichting in Heiloo, dat is een psychiatrische inrichting. En als hij weer terug thuis is, zegt hij bijvoorbeeld dat hij bij hunebed Di 33 en een waterbron is geweest en wat die twee met elkaar te maken hebben. Ja Meindert, zeg ik dan maar. Het heeft allemaal weinig om de hakken. Zo heb je tegenwoordig die schreeuwer van een Wilders in Den Haag. Ik zeg: laat hem maar lekker schreeuwen en gek doen. Niks van aantrekken. Die zatlap Brinkman, ook zo’n lekkertje, die schreeuwt even hard mee. Ik ben blij dat hij geen politieman is in Dirkswoud, want hij zou Meindert neergeschoten hebben.’

De menselijke kant van de zaak

Natuurgenezer Ivo Promp, die zich kort geleden in Dirkswoud vestigde aan de Oosterzij, is een man die zich door de nieuwste Europese richtlijnen (zie ook hier) niet zal laten ringeloren. Hij heeft achter zijn praktijk een grote kruidentuin (‘mijn tijmtuin’), waarin hij zijn patiënten ook laat rondwandelen, ‘want de geur alleen al van tijm kan een verbetering van de gezondheid bevorderen’.

Ivo genoot ook enige bekendheid als gebedsgenezer, maar is daarmee gestopt. ‘De ontkerkelijking in Nederland is te gruwelijk. De mensen bidden niet meer, dus genezen ze er ook niet meer door. Ik heb daarna nog ozontherapie gedaan en ben ook enige tijd als magnetiseur actief geweest, maar toen ontdekte ik de grote geheimen van tijm.’
‘Tijm is van alle kruiden op aarde wel het gezondste. Hartritmestoornis? Neem tijm. Vroege kaalheid? Neem tijm. Gewrichtspijnen of botkanker of meningitis? Neem tijm. Tijm, tijm, tijm. We weten het al eeuwenlang, tijm helpt. Zonder tijm balanceer je voortdurend op de afgrond.’
‘Ik ontvang de mensen in mijn praktijk, en ze zeggen altijd: ik heb hoofdpijn of ik heb maagpijn of ik heb zo’n last van mijn hart of ik stotter zo vreselijk. Dan overleg ik intensief een half uurtje met ze, soms duurt het nog veel langer, en na dat eerste consult weten ze: ik ben hoofdpijn of maagpijn of ik ben mijn meningitis. Het gaat om de hele mens, tenslotte. Ik ben een groot voorstander van het holisme.’
‘Voor sommige ziektebeelden is het gebruik van tijm niet nodig. Die ziektebeelden zoals griep of verkoudheid kun je er gewoon uitpoepen. Daar heb ik mijn darmspoelingen voor, die overigens ook goed helpen bij allerlei andere gistophopingen in je lichaam. Zo was er laatst een vrouw die flatulent was, dat was niet mooi meer. Aan het darmspoelen gezet, en ze ruikt nu weer als een gewoon mens.’
‘Maar verreweg de meeste tijd gaat toch in de tijm zitten. Tijm, het krachtigste én het meest natuurlijke antibioticum!’

Leve het CDA!

Willem Blijenstein was al jaren niet meer actief als voorzitter van de Dirkswoudse Roergroep van het CDA. Roergroep = het plaatselijk bestuur. Waarom dat roergroep is gaan heten, dat weten wij niet meer. De Roergroep was ingedut. Sinds de laatste verkiezingen van juni vorig jaar is Willem zelfs niet meer gesignaleerd in het dorp. Maar nu is er een nieuwe voorzitter, die compleet democratisch is gekozen: Lies Voordewind, 45 jaar oud, huisvrouw (‘en mantelzorgster voor mijn zes kinderen!’).
Uit haar toespraak op het CDA-congres, dat gehouden is jongstleden vrijdag in zaal De Meern te Dirkswoud: ‘Lieve mensen! Als mantelzorgster weet ik wat er leeft binnen onze partij. Er bestaat landelijk grote onrust onder onze mensen. Want zo zie ik het toch nog steeds: het CDA is er voor de mensen! Een menselijke partij, dat moeten we weer worden. Als mantelzorgster besef ik: dat heeft er hier en daar wel aan ontbroken, de laatste jaren. Kijk bij sommige beslissingen die je neemt, ook eens puur naar de menselijke kant van de zaak. Een mensenpartij is het CDA, daar kan ik niet genoeg de nadruk op leggen! Lieve mensen, laten we die kant opgaan! Laten wij als Roergroep Dirkswoud het goede voorbeeld geven van een menselijke aanpak. Ik weet wel dat wij landelijk samenwerken met de PVV en dat is een kant die wij beslist niet moeten opgaan, juist vanwege het menselijke aspect. Maar het is des kiezers wil, en daar moeten wij toch ook rekening mee houden. Dus wij van de Roergroep Dirkswoud zeggen toch: Maxime, tof! Tof gedaan! Maar als mantelzorgster weet ik: je moet midden in de maatschappij staan. Niet rechts of links, maar in het warm-menselijke midden. En waar is die warmte, die huiselijke warmte gebleven in het CDA? Ik ontwaar niets dan kilte binnen onze toch geweldige partij. Als mantelzorgster begrijp ik dat u weer zwijmelt naar die puur menselijke warmte, die vroeger onze oude KVP omvaamde als een beschermingsgordel, als een stratosfeer van hartelijkheid. Die menselijkheid, die moeten we weer terug krijgen! Dat is de kern van mijn boodschap. Ik dank u.’

We hebben de oplossing gevonden

Het CDA-gemeenteraadslid G. Weinaldum denkt, voor Dirkswoud althans, de oplossing gevonden te hebben: een absoluut rookverbod, ‘want er is niets slechter voor je gezondheid dan roken’. Weinaldum, die zelf toegeeft ‘ook wel eens een mentholsigaretje op te roken, maar alléén als ik alleen ben, in mijn achtertuin, en ik rook nooit over mijn longen’, is al 26 jaar voorzitter van de stichting Rookvrij genieten. Op een vraag hoe dat rookvrije genieten er nu precies uitziet, antwoordde hij eens: ‘Ballet bijvoorbeeld. Ik houd ontzettend van de balletwereld. Of sport en theater, dat gaat ook goed samen met niet-roken.’
Wat denkt de heer Weinaldum nu te kunnen doen aan dat vreselijke roken?
‘Kort gezegd: we maken van Dirkswoud een no smoking zone. Hoe doen wij dat? Ten eerste wordt de verkoop van tabaksproducten verboden. De C 1000: geen verkoop meer. Tabakshandel S. Groen: sluiten. Simon is een ervaren ondernemer, die vindt vanzelf wel een andere niche, bijvoorbeeld de verkoop van tijdschriften, snoep, kauwgom etc. Over de verkoop van lucifers en aanstekers zijn we het nog niet eens, maar die kan wel aan banden gelegd worden.’
En de verkoop van vloeitjes?
‘Daarover zijn we het ook nog niet eens, want je kunt met vloeitjes en een kam zulke leuke muzikale effecten bereiken, en het zou voor de jeugd toch een gemis zijn als vloeitjes er niet meer zouden zijn.’
Maar de mensen gaan een dorp verder, en dan kopen ze daar hun sigaretten.
‘Ja, maar dan rekenen ze buiten de waard. Wij zijn nu al bezig zogenaamde shag sniffers te trainen, honden van Dierenasiel De Kluif. Die honden komen, met begeleiding, te staan op alle toegangswegen in Dirkswoud. Je kunt Dirkswoud dus wel binnenkomen, maar niet met shag, sigaretten of pijptabak, want dan word je bekeurd door de hondenbegeleiders en de boete is niet misselijk: 500 euro per vaststaand feit. Verder zal er een intensief repressief beleid gevoerd worden door de politiemacht van Dirkswoud, die ook achter de voordeur mag komen kijken en snuiven.’
Dat ziet er goed uit, leve het CDA!

Zo simpel is het!

‘Dirks Woudenaren! Als hoofdtrainer van TVD, Tennis Vereniging Dirkswoud, heb ik deze persconferentie belegd om u een grándioos nieuwtje mede te delen. Mede te delen. Wat is namelijk het geval. Het geval is dat wij al jarenlang in een néérwaartse spiraal zitten. Wij prijken niet meer op de regionale toernooien van Hoorn, Schagen of Alkmaar, wij hebben slechts nog ons eigen tennistoernooi, het Groot Dirks Wouds Tennistoernooi, waar de regionale favorieten ontbroken hebben, de laatste jaren.’
‘Ik heb het nu niet over een backhandje dat beter moet of dat onze meisjes meer naar het net moeten. Uiteraard moeten ze meer naar het net. Aanvallen is verdedigen, tenslotte, maar daarover heb ik het niet. Heb ik het nu niet.’
‘Kent u het vasteland van China, dames en heren? Ik wed dat u, sportredacteuren, er niet van op de hoogte bent. Maar wij, van TVD, weten daar alles van.’
‘Alles van! Want de Chinezen kruipen uit het ei en ze slaan meteen een forehand met backspin. Wat wij in het Dirks Woudse tennis nodig hebben, zijn dus: jonge Chinezen. Hoe daar aan te komen? Daar hebben wij in het bestuur nog lang over zitten dubben, maar we hebben de oplossing gevonden. De oplossing gevonden.’
‘We gaan morgen met het vliegtuig naar Nanking, naar het weeshuis van mevrouw Ling Hsuai, en daar halen wij een stuk of tien kleine Chineesjes op. Die adopteren wij, en dan zullen de mensen eens zien hoe het met de Tennis Vereniging Dirkswoud gaat, over tien vijftien jaar! Want u begrijpt: dit is een lange termijnplan. Het gaat niet zonder trainen, trainen en nog eens trainen.’
‘U zult zeggen: waar komen die Chineesjes te wonen? Wel, ikzelf kan vier Chineesjes huisvesten en de rest kan bij de rest van het bestuur terecht. Ieder doet wat men kan en ieder offert zich op voor de Tennis Vereniging. We hebben nu al de smaak te pakken. Smaak te pakken!’

Klaar ben je

Ik wil elke dag een A4-tje volschrijven, zoals sommige anderen elke dag een parachutesprong willen maken of zoals in de winter van 1963 (en je had toen nog winters, we zaten toen in de KIeine IJstijd) de plaatselijke loodgieter elke dag door het dorp liep, een slee voorttrekkend met daarop zijn gereedschappen, om her en der de kranen te ontdooien. Ik was toen 9 of 10 jaar oud en liep op een dag een stukje met hem mee. Hij zei: ‘Wat kunnen de mensen onzorgvuldig zijn, jongetje Hoogeboom!’

Een mens kan niet elke dag helder in zijn kop zijn, en daarom heb ik een methode bedacht waardoor ik toch elke dag dat A4-tje kan volschrijven. Zodra ik een stukje klaarheb, lees ik het nog even door en pik ik er een zinsnede uit, en die zinsnede wordt de titel voor het stukje van de volgende dag. Bij die titel moet ik dan alleen nog iets verzinnen. Zo simpel is het! En dan ga ik de volgende dag op weg in mijn comfortabele, witte Citroën Berline, onderweg wuivend naar iedereen, en in Dirkswoud gebeurt altijd wel iets. Echt hoor, een kind kan de was doen.

Zo zijn er in Dirkswoud twee cafetaria’s. De ene zit aan de Zuidervaart, De wijde blik, die presenteert het normale cafetariavoedsel. De andere zit (een ander ding: houd het overzichtelijk!) aan de Noordervaart en heet Vegetaria. Daar gaan de mensen heen die niet zo gesteld zijn op die moddervette patatten, gehaktstaven en loempia’s, die je gemeenlijk toegeworpen krijgt in de Nederlandse eetgelegenheden.

Ik kom wel eens in de Vegetaria en eigenaar Dirk Fruin verwelkomt me steeds met een gulle lach en met de woorden: ‘Zo, bent u er weer, meneer Hoogeboom? Bent u weer op pad geweest? Dat moet ook wel op deze prachtige lentedag (of zomerdag, winterdag, herfstdag). En u kreeg honger, dat kan ik me best voorstellen. Zullen we het normale maar weer doen?’

Dat normale is een ‘broodje oosters’: een broodje met knapperige groenten en sambal, en daarbij krijg je ook een kannetje met honingsaus, want, zoals Dirk zegt: ‘Het kan voor sommige mensen te heet zijn.’

Ik vraag nooit om een Han Li-kroket of om een Balinese Souvenir-loempia. Ik stel weinig eisen.

Het groeit in heel Europa

Pastoor Engelbertus uit Dirkswoud is een enthousiast, bevlogen mens. Hij zegt: ‘Wat wij voor hebben op de schoffelboeren van de PVV of de mafferiken van de Lega Nord of de Conservatieven in Groot-Brittannië, dat is: het hart op de juiste plaats, links van het midden. Zo’n Ruth Peetoom van het CDA, die zeurt wel tijdens haar speechje, maar ze zit toch wel goed. Nu nog even Maxime Verhagen wegbonjouren. Hopla, weg met die man!’
‘Ik zie het in heel Europa groeien: de gedachte dat saai links weer eens aan de macht moet komen. In Duitsland zie je, door Fukushima, de Groenen aan de macht komen. In Frankrijk gaat het ook slechter met rechts dan met links, en daar kan links saai zijn! Ik zie het ook in andere landen gebeuren, en daar moet het CDA zich bij aansluiten. Wegtrekken van rechts moeten we, die elektrische bus van Wubbo Ockels gewoon laten aankopen door een CDA-minister, en klaar ben je.’
‘Het idee dat je in Dirkswoud een kerncentrale zou kunnen neerzetten, gaat mij dan ook een stap te ver. Het levert wel wat werkgelegenheid op, ja, maar ik zie het water in onze Noorder- en Zuidervaart niet graag vervuild worden. Onze verschillende CDA-gemeenteraadsleden die Dirkswoud hebben aangeboden als veilige en logische nucleaire vestigingsplaats kunnen dan ook niet rekenen op mijn steun, en dat zal ik zondag ook vertellen vanaf de preekstoel.’
‘Dan de bonussen. Je bent toch de regering? Dan verbied je bonussen voortaan. Als ze zoveel willen verdienen, gaan ze maar elders werken, maar niet bij een Nederlandse bank. Klaar. Het beste zou zijn als die vier of vijf grote banken genationaliseerd werden en werden samengevoegd tot een Nederlandse Rijks Bank.’
‘De megastallen, die ook bij Dirkswoud dreigen te worden gebouwd. Die moeten er niet komen, wegens de ontzettende stank. En zo zijn er meer onderwerpen waarover wij van het CDA ons kunnen onderscheiden van het rechtse gepeupel. De JSF? Doen we niet meer aan mee. Zo gaat dat voortaan bij het CDA. Het CDA: Voor Ons Allen Samen!’

Hoger en dieper en gevaarlijker

Hoger en dieper en gevaarlijker is de titel van het toneelstuk dat  Jan Kluizinga (47) uit Dirkswoud onlangs heeft opgevoerd in het Parochiehuis van de St. Claraparochie. Het wordt tijd dat Kluizinga landelijke bekendheid krijgt, dus misschien is het een goed idee als ik de complete toneeltekst ook in Nurks laat verschijnen. Dus daar gaat ie.

JAN KLUIZINGA

(Jan Kluizinga draagt een paarse pruik en heeft een wat lichter paars pak aan. Naast hem, op een tafeltje, staan verschillende flessen wijn of gin. Hij komt onbekommerd op, een beetje dronken, lijkt het.)

Het is, dames en heren, een waar genot om voor u op te treden. (Jan Kluizinga maakt enkele onduidelijke dansbewegingen.)  Voor u op te treden, ik dank u voor uw welwillend applaus. God bestaat! De Here God, welzeker. Ook voor Hem mag u wel even een donderend applaus loslaten. Dank u, namens de Here. (Een meisje komt vanachter het gordijn tevoorschijn en fluistert iets. Jan Kluizinga luistert en gaat verder.) Deodorant is satansgoed, dames en heren, ik krijg net de tekst binnen van een telegram, dat luidt (Jan Kluizinga haalt een briefje uit zijn jaszak, en leest daarvan voor): Veroordeelt niet de mens. Stop. Want zo gaat dat in telegrammen, mensen. Stop! (Jan Kluizinga haalt uit een binnenzak van zijn jasje een glas tevoorschijn, dat hij vult met gin en daarna snel ledigt.) Zoals ik braah! net zei: ik was er bij en was niet geschokt. (Jan Kluizinga vult het glas voor de tweede maal en drinkt het weer snel leeg.) Een Kluizinga is wel wat gewend, wij zijn in onze pubiteit komma braah! zuipers geweest, punt! (Jan Kluizinga vult een volgend glas en drinkt het leeg.) Maar hersenbeschamingen? Wij niet, daar hebben wij nooit overlast van gehad. (Jan Kluizinga vult weer zijn glas met gin en drinkt het leeg. Daarna zet hij de fles aan de mond en drinkt de fles leeg.) Zo dan! Einde voorstelling! Rrroept u maar! Braah! Wat zei u, mevrouw? O ja. De spoorwissel is een plantje, dat zien wij toch zo graag, het groeit in heel Europa, van de Wolga tot de Taag. Rrroept u maar, mensen! Wat zei u? O ja. Het broodrooster is een plantje, dat zien wij toch zo graag, het groeit in heel Europa, van Moskou tot Den Haag. Dank u braah! wel, dank u wel! (Tot slot begint Jan Kluizinga te wankelen en te draaien. Hij maakt een buiging naar de coulissen.)

Doek.